Dwa dni temu, 10 października 2017 r., Rada Ministrów przyjęła projekt ważnej ustawy. Jest to tzw. „druga ustawa o innowacyjności”. Pełna nazwa tego aktu to: ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej. Stanowi ona kontynuację kierunku zmian wytyczonego tzw. „małą ustawą o innowacyjności” uchwaloną w końcówce 2016 roku.

O zmianach wprowadzonych już wcześniej małą ustawą o innowacyjności pisałem tutaj.

Najważniejsze nowości jakie przewiduje projekt drugiej ustawy o innowacyjności przyjęty przez Rząd to:

• zmiana definicji legalnej pojęcia komercjalizacji pośredniej;
• poszerzenie zakresu działalności spółek celowych uczelni wyższych przez dopuszczenie możliwości powierzenia im odpłatnie lub nieodpłatnie zarządzania infrastruktura badawczą oraz dopuszczenie prowadzenia przez spółkę celową innej, wyodrębnionej organizacyjnie działalności gospodarczej;
• dopuszczenie możliwości tworzenia przez uczelnie nowego typu spółek celowych, których zadaniem byłoby zarządzanie infrastrukturą badawczą;
• deregulacja procedury w zakresie ustalania Polskiej Mapy Drogowej Infrastruktury Badawczej.

Projekt ustawy przewiduje również dalsze ułatwienia podatkowe związane z prowadzeniem działalności innowacyjnej, m.in.:

• zwiększenie wysokości ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową (B+R) do 100 proc.  (i 150 proc. dla Centrów Badawczo-Rozwojowych),
• doprecyzowanie i rozszerzenie katalogu kosztów kwalifikowanych do ulgi B+R (o środki inne niż trwałe i o formy zatrudnienia inne niż umowa o pracę),
• umożliwienie korzystania z ulgi B+R dla części przedsiębiorstw działających poza Specjalnymi Strefami Ekonomicznymi,
• wydłużenie do 2023 r. wyłączenia tzw. podwójnego opodatkowania spółek kapitałowych i spółek komandytowo-akcyjnych, zaangażowanych w działalność B+R.

W treści projektu przyjętego przez Rząd nie ostała się propozycja zawarta w pierwotnym projekcie opracowanym przez MNiSW dotycząca rozszerzenia kompetencji zawodowych  radców prawnych i adwokatów.

Zakładała ona zmianę art. 236 ustawy prawo własności przemysłowej poprzez dopuszczenie radców prawnych i adwokatów do występowania w charakterze pełnomocników stron przed Urzędem Patentowym w sprawach  związanych  z  dokonywaniem  i  rozpatrywaniem  zgłoszeń  oraz utrzymywaniem  ochrony  wynalazków,  produktów  leczniczych  oraz  produktów ochrony  roślin,  wzorów  użytkowych,  wzorów  przemysłowych,  znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.